Życie : sen pragnień i lęku.
Komentarze: 10
" Są myśli, które mogą kaleczyć. Są obyczaje, które zabić mogą. "
Moj skarb. Mój najwspaniajszy. Mój. Cholerny! Do diabła z takim skarbem!
Pusto. Nawet nie zmimno. Już nie. Ale nadal pusto pomimo tłoku. Małe sprzeczki, zapomnienie, niepokój i lęk. Jakaś nieokreślina obawa przed rzeczywistością. A skarb (nie) na wyciągnięcie ręki. Nie pozwala przestać myśleć o tym jak jest, jak było i jak być powinno. Chociaż ja wiem... nie jest wcale tak źle.
oczywiscie że pamiętam o smerfach! ależ o tym nie można zapomnieć :P A jak byłam mała zawsze chciałam być smerfetką.. ta to miała fajne życie ;)
Świat jest zmienny. Nie może być zawsze tak samo.
Dodaj komentarz